Reino de Castilla

Imię i nazwisko: Isabel Urraca Alfonsa de la Carriedo y Catillo;

Nazwa kraju: Reino de Castilla (pol. Królestwo Kastylii);

Wiek: 12
Mimo iż jako królestwo narodziła się niedawno, istniała już od IX w. Jako państwo szybko urosła w siłę, podprządkowując sobie znaczną część Półwyspu Iberyjskiego (królestwa dużo starsze od niej) i zyskała znaczenie na arenie międzynarodowej. A sądzę, że wiek z wyglądu bardziej niz ilość lat, powinien odwzorowywać siłę królestwa;

Wygląd: Isabel jest dziewczyną wysoką jak na swój wiek i szczupłą, aczkolwiek nie przesadnie wychudzoną. Jej ciało nabrało już lekko kobiecych kształtów. Ma długie, brązowe włosy, które jednak rzadko mają okazję kaskadą opadać na jej plecy. Dziewczyna zwykle je związuje w praktyczny kucyk, bądź kok, zależnie od okoliczności. Idąc dalej, oczy Isy są koloru nie do końca codziennego jak na mieszkankę Półwyspu Iberyjskiego, a mianowicie zielonego, mimo iż wokół pełno odcieni brązu a nawet czerni (po kimś jednak Toś oczy musi mieć~ - dop. Spejn). Karnacją jednak od stereotypów nie odbiega, co znaczy, że odcień jej skóry jest typowo latynoski - ładnie opalony przez południowe słońce.
Czas przejść do ubioru. Kastylia zwykle nosi proste, ale eleganckie suknie. Dba jednak o to, by nie krępowały zbytnio ruchów. Mimo to, na wyjątkowe okazje uwielbia zakładać piękne i bogate stroje wraz z biżuterią. Gdy jednak dochodzi do walki, wszelkie falbanki lądują w szafie, a Isa odziewa się w bardziej męskie ciuchy, a czasem i zbroję założy. Trzeba jeszcze dodać, że nosi na szyi złoty łańcuszek z niewielkim krzyżem;

Charakter: Kobiety z południa charakteryzuje silny charakter jak i nieokiełznany temperament. Nie inaczej jest w tym wypadku! Isabel jest wybuchowa i spontaniczna, trudno określić kierunek jej działań. Nie lubi naginać się do czyjejś woli, trzyma się własnych decyzji i brnie w kierunku, który sama wybrała. Tak, jest indywidualistką, a mimo to pozostaje osobą bardzo rodzinną, ceniącą sobie więzi z bliskimi. Jednak, jako iż na Iberii trwa walka o terytorium i dominację, co chwila musi się sprzymierzać z kimś ze swego rodzeństwa dla wspólnych korzyści, by już po chwili walczyć właśnie z tą osobą, będąc wspieranym przez kogoś innego.
Isabel ceni sobie siłę i niezależność. Dąży do stania się wspaniałym państwem, mogącym mieć wpływ na historię świata. Nie lubi, gdy ktoś jej niedocenia i gotowa jest stanąć do pojedynku tylko po to, by udowodnić swoje racje. Wpierw robi, potem myśli, więc często musi płacić za swoje błędy. Jest jednak osobą o silnej psychice, która potrafi poradzić sobie ze wszelkimi problemami. Choć więcej w jej działaniach szczęścia niż logiki, szybko się rozwija i bez większych problemów stawia czoła przeciwnościom. Co jednak do niezależności... Mimo iż nie chce być nikomu podporządkowana, nie przeszkadza jej zawieranie trwalszych sojuszy czy nawet unii, jak to co chwilę czyni ze swym bratem, Leónem. Jednak ze względu na charakterek, chęć władzy i zaborczość ich oboje, wszystkie ich związki dosyć szybko się kończą, by wkrótce powstać na nowo. Obecnie, mimo wszystko, oboje dążą do zjednoczenia się w jedno państwo, gdzie oboje mieliby tyle samo do powiedzenia. Można by przy okazji wspomnieć o tym, iż Isa współpracować potrafi jedynie wtedy, gdy widzi w tym korzyści dla siebie (choć w tym konkretnym wypadku duże znaczenie ma także uczucie do brata, który ją przecież wychowywał), więc próżno myśleć o bezinteresownej pomocy z jej strony.
Zdobywać, zwyciężać, odkrywać. To jakby motto Isabel. Jest zdeterminowana i pełna ambicji, a fakt, że jeszcze niedawno była zwykłym hrabstwem zupełnie nie ostudza jej zapału. Można wręcz powiedzieć, że jest gotowa iść po trupach do celu, byleby go osiągnąć. A mimo to, od samego początku ciągnie ją do chrześcijaństwa (co może być spowodowane kalifatem...).
Taki jest wizerunek Isy na arenie międzynarodowej, jaka jest jednak na co dzień? Prócz wyżej wymienionych cech, jest to dziewczyna pełna energii i radości życia. Uwielbia śmiać się i żartować, tańczyć a także śpiewać. Trzeba przyznać, że te dwie ostatnie rzeczy wychodzą jej naprawdę nieźle! Choć musi kierować całym królestwem, nie zapomniała o rzeczach, cechach i umiejętnościach, które są normalne dla zwykłej kobiety (przy czym trzeba wiedzieć, że przez latynoskie społeczeństwo jest prawie za dorosłą kobietę uważana). Twierdzi, że jest to równie ważne, co umiejętność walki i rozumienie polityki. Bo kim by była, zatracając siebie?;

Krótka Historia: Kastylia istniała już dosyć długo, jednak nie jako królestwo, a hrabstwo, będące częścią Królestwa Leónu. Została utworzona w rejonie obecnego Burgos w IX w. Miała swój własny dialekt i prawa, a jej pierwszym władcą był hrabia Rodrigo w 850. W pewnym momencie Kastylia została podzielona na oddzielne hrabstwa, które zostały zjednoczone przez hrabiego Fernana Gonzaleza, który wzniósł bunt przeciwko Królestwu Leónu i osiągnął dla niej status autonomiczny, dzięki czemu mogła być ona dziedziczona przez jego rodzinę, a nie podlegała w tej dziedzinie decyzjom leońskiego króla.
Od 1035 roku Kastylia stała się niezależnym królestwem (Ferdynand I Wielki), przyłączyła do siebie prowincje baskijskie, wyparła muzułmanów aż po linię Gór Kastylijskich (tzw. Stara Kastylia), a w 1085 zdobyła (Alfons VI Mężny) ziemie muzułmańskiego państwa Toledo (obszar znawy później Nową Kastylią). Osiągnęła także dominującą pozycję wśród chrześcijańskich królestw Półwyspu Iberysjkiego. W latach 1037 - 1157 trwała unia Kastyli z Leónem, gdyż to drugie królestwo zostało podbite przez Ferdynanda I Wielkiego.
Obecnie królem jest Alfons VIII Szlachetny, który jest władcą niecierpliwym, rycerskim i walecznym, dążącym do wzięca udziału w wyprawie krzyżowej. Zmienił punkt od którego liczone są lata (wcześniej mierzono czas od nadania Hiszpanii autonomii przez Oktawiana Augusta) i sprowadził do Kastylii około 10 tysięcy Żydów z Francji, aby pomogli odbudować kraj po nieudanej bitwie;

Sytuacja Polityczna: Bardzo dobra. Trwa rekonkwista prowadzona przez króla Alfonsa VIII Szlachetnego, który to zjednoczył wokół tego celu kastylijską szlachtę. Wszystkie najważniejsze królestwa chrześcijańskie półwyspu (Nawarra, León, Portugalia i Aragonia) zostały sprzymierzone przeciwko Almohads, z którym granica została ustalona w górach niedaleko Toledo po przegranej w 1195. Alfons twierdzi, że w niedługim czasie Kastylia zdominuje León oraz ma zamiar zawrzeć unię z Aragonią, by złączyć królestwa iberyjskie w jedno państwo;

Bohater Specjalny:
Fernando I de León y de Castilla, el Magno, el Grande (pol. Ferdynand I Wielki) - pierwszy koronowany król Kastylii, jeden z synów Sancha III Wielkiego. Hrabstwo Kastylii dostał jako spadek po ojcu, jednak po jakimś czasie (z pomocą brata, Gracii III) objął także tron Leónu, którego poprzednim władcą był brat jego żony. Fernando mianował się wtedy królem Kastylii i Leónu. Ceną za pomoc i zgodę na koronację było przekazanie części ziem kastylijskich Garcii III. Po kolejnych podbojach chciał przyjąć tytuł cesarski, czemu sprzeciwił się papież i cesarz niemiecki. Ostatecznie Fernando podbił dużą część półwyspu i podporządkował sobie muzułmańskich władców. Po śmierci, jego królestwo uległo podziałowi między synów: najstarszy wziął Kastylię, średni wziął León, a najmłodszy Galicję;

Alfonso VII de León y de Catilla, el Emperador (pol. Alfons VII Imperator, zwany również Dobry) - syn Urraci Kastylisjkiej (królowa Kastylii) i hrabiego Raimundo de Borgoña (Rajmund z Burgundii). Jego pierwszeństwo lub zwierzchnictwo uznali władcy Aragonii, Nawarry, Barcelony oraz Tuluzy i Montpellier w południowej Francji. W 1135 przybrał tytuł cesarza całej Hiszpanii. Po roku 1140 najechał zbrojnie na Andaluzję zdobywając Kordobę. (Jako ciekawostkę podam, iż był dwukrotnie żonaty. Wpierw z Berengarią z Barcelony, a po jej śmierci z piastowską księżniczką, Ryksą Śląską);

Fernando III de Castilla, el Santo (pol. Ferdynand III Kastylijski, zwany Świętym) - król Kastylii i Leónu, ale także święty Kościoła katolickiego. Cały okres jego panowania to walka z Maurami, gdyż był to szczytowy okres rekonkwisty. Jego sukcesy na polu militarnym przyczyniły się do nadania mu przydomku "Zdobywca Andaluzji". Odnosił duże sukcesy w polityce, posiadał duże zasługi na polu prawodawstwa, popierał rozwój nauki i sztuki oraz był hojnym sponsorem uniwersytetów w Salamance, Walencji i Valladolid. Kanonizowany został w roku 1671 i został pierwszym hiszpańskim królem wyniesionym na ołtarze;

Statystyki:
- WW: 35
- US: 10
- S: -
- Wt: 25
- Zr: 30

Umiejętności: Ukrywanie się, Jeździectwo;

Zdolności Obieżyświat, Bard.

"Jesień Średniowiecza"

//Chciałam bardzo przeprosić za tak późne dodanie KP ;__; (które i tak nie wyszło to jak chciałam...). Przepraszam też, że na avatarku Isa wygląda na starszą... Strasznie trudno mi znaleźć arta dla niej, ale jakoś sobie z tym poradzę w najbliższym czasie! Narazie prosiłabym, by przymknąć na to oko...